شناخت آسیبها و جراحات در ورزشهای رزمی

شناخت آسیبها و جراحات در ورزشهای رزمی

شناخت آسیبها و جراحات در ورزشهای رزمی

در هـر ورزشـی باید انتظار آسیب ها، جراحت ها و خطرات احتمالی آن را داشـتـه بـــاشید، به خصوص در ورزش های گـروهی. هـر ورزشـی کـه طـبـق آمــار در هر 1000 ساعت بیـش از 5 آسـیـب داشته باشد، جزء ورزش های پرخطر با درصـد آسیـب بـالا به شـمار مـی رود. راگــبی و لاکروس با 30 صـدمه در 1000 ساعت بالاترین حد هستند، درحالیکه بسکتبال و اسکواش هم با آمار 14 صدمه در 1000 ساعت بازی های پرخطری بـحـساب می آیند. تعجب آور اسـت که بــدانید، دو، و ایروبیک هم با 11 صدمه، زیاد از قافله ورزش های پرخطر عقب نیستند.
آسیب های ورزشی انواع مختلف دارند، اما قسمت های ویژه ای از بدن هستند که بیش از سایر اعضاء در خطر صدمه خوردن هستند.
در این مقاله متداول ترین صدمات و جراحت های ورزشی را به شما معرفی می کنیم و راه های جلوگیری و درمان آنها را نیز بیان می کنیم.
نکته: RICE مخفف استراحت، یخ گذاشتن، فشار و بالا نگاه داشتن می باشد که یکی از درمان های متداول برای آسیبهای ورزشی است. 1 ) ورم تاندون آشیل
وقتی از تاندون پشت زنو—تاندون آشیل—زیاد استفاده شود، باعث درد و ورم در آن ناحیه خواهد شد. اگر درمان نشود، صدمه سخت تر شده تا حدی که دویدن را به کلی دشوار و غیرممکن می کند. این آسیب بیشتر در دونده ها و ورزشکارانی که با دویدن یا پریدن سروکار دارند اتفاق می افتد.
▪ پیشگیری و درمان:
دادن تمرین های کششی و قدرتی به عضلات و ماهیچه های ساق پا می تواند از بروز این آسیب جلوگیری کند. RICE و درمان های ضد-تورمی و تقویت ماهیچه های ساق پا بهترین درمان های ممکن برای این عارضه هستند. تا برطرف نشدن کامل عارضه، ورزش را شروع نکنید چون باعث تشدید وضعیت خواهد شد.
2 ) ضربه ی مغزی
این صدمه با خوردن ضربه به سر ایجاد می شود. علائم آن شامل سرگیجه، اختلالات بینایی، سردرد، ضعف حافظه، از دست دادن تعادل، سختی تمرکز، و حالت تهوع میباشد. این صدمه ضرورتاً همراه با بیهوشی نمی باشد. در ورزش های برخوردی مثل ووشو، بوکس و رزمی ها و هاکی این عارضه بیشتر اتفاق می افتد. البته در ورزش هایی مثل اسکی و ژیمناستیک هم زیاد رخ می دهد. با اینکه اکثر افراد پس از چند هفته به حالت عادی برمی گردند، اما ضربه ی مغزی در خیلی افراد به آسیب های جدی می انجامد.
▪ پیشگیری و درمان:
بهترین راه پیشگیری از ضربه مغزی، اجتناب از ورزش های برخوردی است. اما برای اکثر افراد این راه حل مناسبی به نظر نمی رسد. برای درمان این عارضه استراحت بهترین روش است. اگر سردرد داشتید، می توانید از قرص های مسکن استامینوفن استفاده کنید. بنابر شدت ضربه ی وارده، باید از چند ساعت گرفته تا چند ماه از انجام دوباره ی ورزش های برخوردی اجتناب کنید.
3 ) کشید گی های ران
این عارضه زمانی اتفاق می افتد که هنگام دویدن در ورزش هایی مثل فوتبال و والیبال، یکدفعه تغییر جهت بدهید. علائم آن شامل درد عمیق، ورم و گاهی کبودی داخل ران می باشد.

▪ پیشگیری و درمان:
بهترین راه پیشگیری از بروز این عارضه، انجام تمرینات کششی قبل از ورزش است. بهتر است که شدت ورزش را تدریجاً بالا ببرید تا احتمال بروز این وضعیت کمتر شود. RICE و درمان های ضد-تورمی بهترین روش های درمانی برای این آسیب می باشد. از انجام فعالیت های شدید، یک یا دو هفته پس از بروز عارضه جداً خودداری کنید. پس از بروز عارضه، در محل آسیب دیده یخ بگذارید تا التیام یابد، پس از آن می توانید ماهیچه ها را کشیده و تقویت کنید.
4 ) درد و ورم سا ق پا این عارضه بیشتر برای افرادی اتفاق می افتد که عادت به تحرک و ورزش ندارند. بالا بردن ناگهانی فشار و شدت تمرینات، پوشیدن کفشهای کهنه و دویدن و پریدن روی زمینهای خیلی سخت نیز ممکن است باعث بروز این عارضه شود.
▪ پیشگیری و درمان:
پوشیدن کفش مناسب، انجام حرکات کششی قبل از ورزش و بالا نبردن ناگهانی شدت ورزش، بهترین راه های جلوگیری از بروز این وضعیت هستند. یخ گذاشتن، انجام حرکات کششی و درمان های ضد-تورمی، بهترین راه های درمانی می باشند.
5 ) درد پا یین کمر
این عارضه بیشتر در افراد چاق و کم تحرک اتفاق می افتد، اما ممکن است برای دونده ها، دوچرخه سواران، گلف و تنیس بازان و رزمی كاران نیز پیش بیاید. مهمترین عامل ایجاد این عارضه، انجام غلط و نادرست حرکات کششی است.
▪ پیشگیری و درمان: اگرچه بیشتر انواع این عارضه قابل پیشگیری نیستند، اما انجام صحیح حرکات کششی قبل از ورزش و گرم کردن درست بدن، احتمال وقوع آن را کاهش می دهد. راه های درمانی پیشنهادی RICE، دارو های ضد-تورمی و کشش عضلات است.
6 ) کشیدگی عضلا و ماهیچه ها
گرم نکردن صحیح بدن، خستگی، عدم انعطاف پذیری و ناتوانی و ضعف، همه از عوامل کشیده شدن ماهیچه در ورزشکاران می باشد. معمول ترین ماهیچه هایی که کشیده می شوند، عضلات پشت ران (در ورزشهایی همراه با دویدن است مثل دومیدانی، بسکتبال) و ماهیچه ساق پا (در تنیس بازان) می باشد. البته ماهیچه های دیگری نیز باتوجه به ورزش مورد نظر درصدد کشیدگی هستند.
▪ پیشگیری و درمان:
بهترین راه جلوگیری از بروز چنین عارضه، انجام حرکات کششی صحیح قبل و پس از ورزش کردن و اجتناب از ورزش هنگام خستگی و ضعف است. RICE و دارو های ضد-تورمی مثل سایر آسیب ها، بهترین درمان برای این عارضه می باشد. خوب است که کمی هم به آرامی عضلات را کشش دهید. وقتی عارضه شروع به بهبودی کرد می توانید دوباره ورزش را شروع کنید، اما هر از چند گاهی در میان ورزش مکث کرده و ماهیچه هایتان را بکشید تا به طور کامل بهبود یابید.
7 ) آسیب های آرنج
تعجب آور است که این آسیب %7 کل آسیب های ورزشی را تشکیل می دهد. در این آسیب ورزشی، تاندون های آرنج به خاطر ضربات مکرر بَک هند در تنیس آسیب دیده و باعث ایجاد درد در قسمت داخلی آرنج می شود.، البته گاهاً ممکن است قسمت خارجی هم صدمه ببیند.
▪ پیشگیری و درمان:
بهترین راه جلوگیری از بروز این آسیب، انجام تمرینات تقویتی ساعد و بازو است. همچنین اصلاح کردن طریقه ی ضربه زدن با راکت و استفاده از آرنج بند می تواند کمک کننده باشد. برای درمان این عارضه RICE و داروهای ضد-تورم مناسب است، اما در بعضی موقعیت ها فیزیوتراپی و ترک ورزش به مدت زیاد ضروری است.

8 ) رگ به رگ شدن و پیچ خوردگی مچ پا
این آسیب در میان افرادی که فوتبال، هاکی، بسکتبال و والیبال بازی می کنند، بسیار متداول است. می توان گفت در ورزش هایی که با دویدن و پریدن سر و کار دارد غیر قابل اجتناب است. این حرکات ممکن است باعث پیچ حوردن مچ پا و گاهی پاره شدن یک تاندون یا لیگامنت شود. با عکسبرداری می توان تشخیص داد که عضو دچار شکستگی شده است یا خیر.
▪ پیشگیری و درمان:
تقویت مچ پا با حرکات نرمشی، بستن مچ یا استفاده از مچ بند می تواد از بروز این اتفاق پیشگیری کند اما ضمانتی درکار نیست که اگر افتادید یا حرکاتی اشتباه انجام دادید صدمه نبینید.
پیچ خوردگی مچ پا را می توانید با RICE و داروهای ضد-تورمی مداوا کنید. اما به هیچ وجه بیش از یک روز استراحت نکنید. باید سعی کنید مچ پایتان را به نرمی تکان داده و بچرخانید تا از ورم آن کم شود.
9 ) آسیب دیدگی شانه %20 آسیب دیدگی های ورزشی مربوط به شانه است که شامل دررفتگی، رگ به رگ شدن و ضرب دیدگی می شود. این آسیب دیدگی در ورزشهایی مثل تنیس، شنا، وزنه برداری، بیسبال و والیبال بیشتر اتفاق می افتد. علائم ای عارضه، بروز درد، کوفتگی عضلانی و احساس ضعف و ناتوانی در شانه می باشد.
▪ پیشگیری و درمان:
برای پیشگیری از وقوع این عارضه که بیشتر زمانی اتفاق میافتد که مدتی از شانه خود استفاده نکرده باشید. مثل دوران تعطیلات لیگ، بهتر است قبل از شروع ورزش عضلات آن را با وزنه زدن تقویت کنید. بهترین راه های درمانی برای این عارضه نیز RICE و داروهای ضد-تورمی است.
10 ) آسیب دیدگی زانو در دونده ها
آسیب دیدگی زانو %55 آسیب دیدگی های ورزشی را تشکیل می دهد و تقریباً ¼ این مشکلات توسط پزشک جراح ارتوپد برطرف می شود. البته دونده ها تنها قربانیان این آسیب ورزشی نیستند. دوچرخه سواران، شناگران، افرادی که ایروبیک استپ کار میکنند، و آنها که فوتبال و بسکتبال و والیبال بازی می کنند نیز ممکن است به این عارضه دچار شوند. در این عارضه، استفاده بیش از حد از زانو باعث ناراحتی و آسیب رسیدن به تاندون زیر کاسه ی زانو می شود.
▪ پیشگیری و درمان:
کفش یا کفی کفش هایتان را مرتباً عوض کرده و از نوع مناسب استفاده کنید. بین تمریناتتان مدت بیشتری استراحت کنید. اگر زانویتان آسیب دید حداقل دو روز از انجام دوباره ی ورزش خودداری کرده و از داروهای ضد-تورم استفاده کنید. قبل از شروع دوباره ی ورزش حتماً خود را خوب گرم کرده و در محل آسیب دیده از یخ استفاده کنید.
پیشگیری بهترین درمان است
اکثر آسیب دیدگی های ورزشی به خاطر گرم نکردن صحیح و انجام حرکات کششی به طریقی نادرست قبل از ورزش کردن است. بالا بردن ناگهانی شدت ورزش هم می تواند به شما صدمه بزند. از این رو بهترین راه پیشگیری انجام حرکات صحیح کششی قبل و پس از ورزش و افزایش شدت ورزش به تناسب مهارت ها و تجاربتان در آن ورزش میباشد.

 

 

گرفتگی عضلات : عدم هماهنگی میان آبرسانی و ماهیچه ها
تئوری مشهور تمرینات محركی گرفتگی عضلات EAMC كه معتقد است گرفتگی عضلات در نتیجه عدم توازن مایعات بدن ، به خصوص عدم آبرسانی و ناهنجاری در سطوح الكترولیت خون بوجود می آید ، با یك تحقیق روی دوندگان دوی مسافت رد شد .
محققین همچنین توضیح می دهند كه اختلالات الكترولیتی و اختلال در عملكرد مواد سیال بدن در شرایط بالینی خاصی با گرفتگی عضلانی همراه شده بوده اند و بنابراین اغلب چنین بنظر میرسد كه با وجود فقدان مدركی برای این معلول ، گرفتگی عضلات EAMC علت مشابهی دارد .
آنان بررسی های خود را چنین آغاز كردند كه ابتدا مشخص كنند آیا گرفتگی عضلات EAMC در دوندگان ماراتن به تغییرات در غلظت الكترولیت سرم خون و شرایط آبرسانی وابسته است . یك گروه متشكل از 72 دونده مرد كه در دو مسابقه دوی مسافت اقیانوسی كه هر سال در مسیر 56 كیلومتری شهر كلیپ تاون برگزار می شود ، شركت كرده بودند ، در مورد سابقه گرفتگی عضلات EAMC مورد پرسش واقع شدند . سپس به جهت بسط و تعمیم شرایط حین مسابقه ، موارد مورد پیگیری و بررسی قرار گرفتند .
همه افراد قبل و بلافاصله پس از مسابقه وزن شدند تا تغییرات وضعیت آبرسانی بدن شان مورد ارزیابی قرار گیرد . قبل از مسابقه ، بلافاصله بعد از آن و یك ساعت بعد ، از خون افراد نمونه گیری كردند و غلظت گلوكز ، پروتئین ، سدیم ، پتاسیم ، كلیسیم و منیزیم همچنین شاخص های مختلف آبرسانی مورد بررسی قرار گرفت .
از 72 دونده تحت بررسی ، 45 نفر سابقه گرفتگی عضلات EAMC داشتند حال آنكه 27 نفر تجربه قبلی در گرفتگی عضله داشتند . به این ترتیب 21 نفر از 45 دونده با سابقه گرفتگی عضلات هم در طول مسابقه و هم یك ساعت بعد آن ، گرفتگی شدیدی را تجربه كردند حال آنكه 22 نفر از 27 دونده با چنین معظلی روبرو نشدند .
یك گروه بازرسی بمنظور مقایسه اهداف تشكیل شد .
یافته ها به قرار ذیل بودند :
همه حوادث گرفتگی عضلات در نیمه آخر مسابقه یا بلافاصله پس از آن اتفاق افتادند . بیشترین دوندگان مبتلا به سه مورد یا بیشتر را گزارش كردند . بطور متداول عضلات پشت زانو 48% و ماهیچه های چهار سر 38% با این معظل درگیر بودند .
بسیاری از گرفتگی ها از نظر شدت ، متوسط تا وخیم بودند و با كند كردن قدم ها یا كشیدگی خفیف عضله درد كاهش می یابد .
گروه هایی كه قبل و بعد از مسابقه وزن شدند درصد وزن ، حجم خون ، مقدار پلاسما و سلول های قرمز خون شان تفاوت چندانی نداشت . همچنان تفاوتی هم در وضعیت آبرسانی نشان ندادند .
غلظت سدیم خون بلافاصله بعد از مسابقه در گروهی كه دچار گرفتگی عضله شده بودند ، بسیار كم بود . حال آنكه غلظت منیزیم بسیار بالا بود . به هرحال مشاهده شد كه تفاوت ها بسیار كمتر از آن بود كه از نظر بالینی مورد توجه قرار گیرد .
بعلاوه محققین گزارش كردند كه كاهش غلظت سدیم سرم خون بعد از مسابقه در گروهی كه دچار گرفتگی شده بودند ممكن است مربوط به جذب ماده سیال افزایش یافته و در طول مسابقه در میان افراد این گروه بوده باشد .
هرچند الگو و نحوه مصرف نوشیدنی ها بطور مستقیم اندازه گیری نشد ، بنظر میرسد اقزایش مصرف مایعات در گروهی كه دچار گرفتگی عضله شده بودند تا حدودی به این خاطر است كه این دیدگاه كه گرفتگی عضلات به خاطر عدم آبرسانی است ، بسیار رواج یافته است .
این تصور با یافته هایی مانند : دوندگانی كه حین تمرینات دچار گرفتگی عضله می شوند بسیار كمتر دچار كم آبی می شوند تا دوندگانی كه بلافاصله بعد از مسابقه دچار این عارضه می شوند . درصد كاهش وزن در این گروه ها پس از مسابقه به ترتیب 2/9% , 3/6% بود .
نتیجه تحقیقات ما فرضیه متداول : تمرینات محركی برای گرفتگی عضلات هستند ، را حمایت نمی كند .
گرفتگی عضلات در دوهای مسافت طولانی هم با تغییرات در غلظت الكترولیت سرم خون و هم تغییرات در وضعیت آبرسانی همراه است . بنابراین فرضیه های دیگر كه به توضیح علت گرفتگی عضلات در تمرینات محرك می پردازند ، باید مورد بررسی قرار گیرند .


آسیب کشاله ران و معضلات مربوط به عضلات داخلی ران از جمله مهمترین نوع آسیب های ورزشی می باشند. کسانیکه این گونه آسیب می بینند به سه دسته تقسیم بندی می شوند
احساس سوزش در داخل قسمت فوقانی و داخلی ران می تواند بدین مفهوم باشد که یکسری از بافت های نرم دچار پارگی شده است. بروز بعضی از آسیب ها بر زانو و دیسک معمولا با صدا همراه است. زمانیکه در کشاله ران دچار صدمه دیدگی می شویم یخ درمانی بسیار موثر است. افراد باید بدانند یخ درمانی در ساعات اولیه آسیب دیدگی بسیار حائز اهمیت می باشد. تورم در ناحیه نرم ران فشار وارد کرده و طول درمان را طولانی می کند. در مرحله بعد باید اصطلاحا منطقه را ثابت نگه داشت. در این خصوص بانداژهای متفاوتی وجود دارد. در ابتدا بانداژ های کشی انعطاف پذیر و پس از آن بانداژهایی با خاصیت انعطاف کمتر توصیه می شود.
عمدتا ورزشکاران در آماده سازی عضلات دچار مشکل می شوند.آسیب های مربوط به بالای لگن خاصره و عضلات شکم آسیب های جدی ورزشی محسوب می شوند. از آنجا که در ورزش هایی مثل ووشو، کشتی ،جودو و کاراته باید دامنه و قدرت عضلات را بالا برد .
در بخش کشاله های ران می بینیم که باز کردن پا در ورزش هایی چون ژیمناستیک و شنا حتی به میزان 180 درجه بارها مشاهده می شود . بعضی از مربیان به دلیل فشارهای بیش از حد به شاگردان خود در این نواحی باعث آسیب دیدگی ورزشکاران می شود و حتی بعضی از آنها سعی می کنند در نقطه درد هم کشش ها را ادامه دهند که همین موجب تشدید آسیب دیدگی می گردد.در آسیب درجه دوم عملکرد کمتر و حساسیت درد بیشتر می شود.خون مردگی ها و تورم از دسته این نوع آسیب ها می باشند و با استراحت و دارو درمانی و در مواقعی بانداژ و یخ درمانی باعث بهبود آسیب خواهد شد.


ورزش های رزمی
چگونه می توان از میزان بروز آسیب در ورزش های رزمی كاست ؟
استفاده از پوشش های محافظتی نقش موثری در كاهش میزان بروز صدمات ایفا میكند. این پوشش ها برای ساعد ، دست ها ، قفسه سینه ،
گونه ها و پا در دسترس هستند. حتی محافظ دهانی برای حفاظت از دندانها و پوششی برای محافظت از دندانها و پوششی برای محافظت از بیضه ها نیز وجود دارد.
در این ورزش ها چه نوع آسیبهایی بیشتر مشاهده میشوند؟
به طور كلی آسیب های دست و صورت نه و اندامها را می توان نام برد. در تمامی مطالعات انجام شده ، شایعترین آسیب ها به صورت خونمردگی ، پیچ خوردگی و كشیدگی بوده اند. آسیب های ارتو پدیك ناشی از ضربه های مستقیم ، تكرار زیاد حركات و مانورهای بالستیك و چرخشی می باشند. موارد شدید آسیب مثل پارگی احشاء ، فلج و ضرببه مغزی هم مشاهده شده اند.
شایعترین آسیب های ناحیه سرو گردن
پارگی ها ، خونریزی از بینی ، هماتوم دور چشم از جمله این موارد هستند. خراشیدگی قرنیه در اثر برخورد ناخن انگشتان رخ می دهد. ضربه به مغز در اثر ضربات بلند و یا چرخشی ایجاد می شود. اگر ورزشكار ناك اوت شد . باید تشخیص آسیب ستون فقرات گردنی را مد نظر داشت .
آیا استفاده از وسیله محافظتی سر تضمین كننده جلوگیری از آسب ها ی فوق است ؟
این پوشش ها جلوی بسیاری از صدمات به بافت نرم صورت ( یعنی پارگی ،بریدگی و آسیب به بافت نرم گوش و جمجمه ) را میگیرند. اما متاسفانه بر عكس عقیده بسیاری از افراد ، برای جلوگیری از آسیب های مغزی مناسب نیستند.
اثر ضربات وارد شده به مغز چیست؟
بعضی شواهد نشان می دهند كه آسیب های مكرر مغزی ، چه با بیهوشی و چه بدون آن ، سبب نوع خاصی از صدمات مغزی شده و سبب كاهش توانایی انجام فعالیت فرد می شود. اگر چه یك ضربه میتواند شدیدتر از دیگری باشد. اما هیچ ضربه ای جزیی و ناچیز تلقی نمی شود و در حقیقت اثر هر ضربه ای بر روی اثر ضربات قبلی اضافه خواهد شد. ضربات بسته به سر سبب اعمال فشار های پاره كننده ای برفیبرهای عصبی و نورونها می شود كه در ضربات جانبی بسیار خطر ناك تر است . چون چانه به عنوان اهرم عمل می كند، ضربه به این ناحیه حداكثر نیرو را ایجاد خواهد كرد. پارگی عروق خونی درمغز سبب ایجاد خونریزی مغزی (Intracerebral hematoma) و یا بین مغز و پرده های پوشاننده آن(Subdural hematoma) خواهد شد.
استفاده از وسایل محافظتی دست و پا سبب كاهش شدت ضربه به مغز خواهد شد، اما احتمال پارگی فیبر های عصبی را افزایش خواهد داد.
چه نوع آسیب هایی در اندامها رخ می دهند؟
این آسیب ها متعدد هستند. پیچ خوردگی ، كشیدگی ، شكستگی ، در رفتگی و پاره شدن تاندون ها از جمله این صدمات می باشند . شایعترین آسیب ، ایجاد هماتوم در ساعد، ران ، پشت ساق و پا است.
آیا ورزش های رزمی مثل ووشو، كاراته و تكواندو سبب استنوآرتریت در استخوانهای دست می شوند؟
درمطالعه ای كه در انگلستان انجام شده ، مدركی به نفع شروع زودرس استئوآرتریت و یا تنوسینوویت به دست نیامده است . اما به هر حال چهار حركت ذیل توان بالقو ه ای برای ایجاد این گونه آسیبها را دارند: حركت شنا روی مشت بسته ، مشت زدن مكرر به اجسام سخت ، بوكس و شكستن اجسام .
نحوة آسیب دیدگی زانو در ورزش های رزمی چگونه است ؟
چون در این ورزشها از حركات بالستیك و چرخشی به وفور استفاده میشود. آسیب ها معمولا در اثر راست شدن بیش از حد زانو ، چرخش ، خم شدن و حركات جانبی بیش از حد ایجاد می شوند . آسیب در منیسك ها ، رباطها، تاندون كشكك و شكستگی های اپی فیز نیز شایعند . در رفتگی زانو بسیار نادربوده و اورژانسی جدی است.
شایعترین نوع و محل آسیب در ورزش های رزمی كدام است؟
هماتوم شایعترین نوع آسیب است كه می تواند در هر عضوی ایجاد شود ، اما شایعترین محل آن عضله چهار سر رانی است . درد تشدید مانع ادامه فعالیت ورزشكار خواهد شد. یك عارضه دیررس آن، استخوان سازی درون بافت عضله در اثر التهاب میباشد (Myositis Ossificans)
چه آسیب ها یی در مچ پا و پا رخ می دهند؟
پیچ خوردگی مچ شكستگی ، آسیب به پشت پا ، انگشت دوم و پنجم هم شایع هستند و احتمال ایجاد استئوآرتریت در سالهای بعد را افزایش میدهند.
چرا در ورزش های رزمی به ضربه های ناحیه اپی گاستر ( بالای شكم ) اهمیت داده میشود؟
هدف از این گونه ضربات ، اثر گذاری بر روی شبكه خورشیدی است كه گانگلیون سلیاك را احاطه كرده است . ضربه به این منطقه باعث اختلال تنفسی گذرا در حریف شده و لذا شخص برای ضربات بعدی آمادگی دفاعی لازم را ندارد ( برای حدود 20 تا 40 ثانیه ) و انی فرصت خوبی برای فرد حمله كننده است تا ضربات نهایی بعدی را وارد نماید.
شایعترین اسیبهای ناحیه تنه را نام ببرید.
دنده ها ، شبكة خورشیدی ، پانكراس و بیضه ها درمعرض آسیب ناشی از ضربه واقع میشوند.
آسیب هایی را نام ببرید كه مانع ادامه مسابقه می گردند؟
شكستگی ها ، 2) ضربات مغزی كه منجر به فراموشی ، اختلال درك زمان و مكان و خصوصصا از دست رفتن سطح هوشیاری شوند، 3) صدمات چشمی كه سبب اختلال دید شوند مثل هماتوم ، پارگی و آسیب های دور كرة چشم ، 4) صدمات خاصی كه به بیضه ها وارد می شوند و هماتوم اسكروتوم ( كیسه بیضه) ایجاد می نمایند.
آیا ورزشكاری كه سابقه صرع دارد،می تواند به ورزش رزمی بپردازد؟
به نظر می رسد برنامه تمرینات منظم ورزشی اثری مثبت روی كنترل تشنج خواهد گذاشت ، گزارشی از تشدید و یا آغاز حملات صرعی مكرر (Status epilepticus) با ورزش وجود ندارد . تصمیم قطعی در مورد اجازه دادن به ورزشكار برای شركت در تمرین و مسابقه بسیار سخت است و باید موارد زیر را در نظر داشت :
الف - به نظر نمی رسد وجود تشنج در طی تمرین یا مسابقه ورزشكار را درمعرض آسیب ججدی مغز و یا نخاع قرار دهد.
ب - ضربات منفرد یا مكرر به سر سبب غیر قابل كنترل شدن تشنج و یا ایجاد آن نمی شوند، اما بهتر است كه به علت وجود خطرات بالقوه ، از ضربه زدن به سر خودداری شود.
درصورت وجود چه نوع اختلالاتی ، ورزشكار مجاز به شركت در مسابقه نخواهد بود؟
كاردیت یا التهاب قلبی ،فشار خون بالای كنترل نشده ، بیماریهای شدید مادر زادی قلب ، فقدان یك چشم یا اختلال عملكرد بینایی ، فقدان یك كلیه ، بزرگی كبد و طحال، صرع كنترل نشده ، نارسایی ریوعی ، عفونت های پوستی مثل زرد زخم ، گال و یا هر پس از جمله بیماریهایی هستند كه ورزشكار درصورت ابتلا به آنها نباید درمسابقات شركت نماید.
چنانچه ضربه به ناحیه اپیگاستر باعث افت فشار خون و كاهش تعداد ضربان قلب و تنگی نفس در ورزشكار شود، اقدامات اولیه شامل چه مواردی می باشد؟
اقدام درمانی باید در راستای ثابت نگاه داشتن فشار خون انجام گیرد. به همین جهت ورزشكار را به پشت خوابانده و پاهای وی را بالا می آوریم تا خون از اندام تحتانی به سمت قلب سرازیرشده و متعاقب آن با افزایش برون ده قلبی ، فشار خون بالا رود.
همچنین درصورت گرفتگی عضلات دیواره شكم ، ورزشكار باید زانو های خود را به سمت قفسه سینه در داخل شكم جمع كند تا درد و گرفتگی رفع شود. این عمل به بهبود نفس و برگشت به حالت عادی نیز كمك خواهد كرد.
درصورت ضربه به بیضه در ورزشكار رزمی چه اقداماتی لازم است؟
درچنین وضعیتی فرد باید به پشت خوابانده شود و زانو هایش را به سمت سینه جمع كند. سپس تكه های یخ بر روی كیسه بیضه قرار داده شود تا تورم و خونریزی اطراف آن كاهش یابد . در صورت ادامه تورم و درد باید مصدوم را فورا به بیمارستان ارجاع كرد.
روشهای پیشگیری و درمانی در بخش ابتدایی مقاله ذكر شده و یكسری روشهای اصلاحی آسیب دیدگی ها در بحث بعدی بیان خواهد شد.منتظر باشید.

دیسک کمر در ورزشکاران
آسیبهای ورزشی دیسک کمر در ورزشکاران نسبت به جمعیت عادی بیشتر است. هر الگویی از آسیب امکان دارد بدنبال ضربات به ستون مهره در ورزشکاران دیده شود. از سویی ورزشکاران بخاطر اعمال نیروهای مکرر فشاری به آنها نسبت به تغییرات تخریبی در دیسکها مستعد هستند. کمردرد بعد از سرماخوردگی دومین علت شایعی است که فرد را از حضور در محل کارش باز می دارد. کمر درد مهمترین عامل پزشکی است که افراد را در عرصه اجتماعی ناتوان می کند. سالیانه در آمریکا 176 میلیون نفر روز به خاطر کمر درد غیبت در محل کار وجود دارد و 5/2 میلیون آمریکائی بخاطر کمر درد ناتوان شده اند. از سویی کمر درد پنجمین علت مراجعه به پزشک در آمریکاست و سالانه حدود 15 میلیون ویزیت برای آن انجام می گیرد.
احتمال ابتلا به کمر درد در طول عمر ( حداقل یکبار ) حدود 70% است.

در تحقیقات نشان داده شده است که در 40% موارد همراهی درد در ران و ساق با درد کمر وجود دارد و به درجات کمتری هم ضعف و بی حسی با درد کمر مشاهده می شود. فتق دیسک مهمترین علتی است که سبب کمر درد در ورزشکاران می گردد. دیسک بین مهره های کمری چهارم و پنجم شایعترین دیسکی است که دچار هرنی ( فتق ) می گردد و بعد از آن هم فتق دیسک بین مهره پنجم کمری و مهره اول ساکرال ( خاجی ) از همه شایعتر است. تخمین زده می شود در سال 1990 اقتصاد آمریکا معادل 23 میلیارد دلار بابت کمر درد زیان دیده است.
فرکانس
مشاهدات و تحقیقات بر روی میزان شیوع و بروز کمر درد اغلب در ورزشکارانی انجام شده است که بخاطر کمر درد شدید از میادین رقابت دور مانده اند, از سویی بسیاری از ورزشکاران که کمر درد خفیف دارند علی رغم ابتلا به کمر درد به ورزش ادامه می دهند و آنرا بیان نمی کنند و لذا در آمار لحاظ نمی شود. این امر سبب شده که آمار دقیقی در دسترس نباشد. میزان ابتلا به کمر درد و آسیب های ورزشی کمر در ژیمناستیک کاران به نحو محسوسی با سطح رقابتها ارتباط دارد بطوریکه احتمال بروز آن در میادین المپیکی حدود 63% می باشد. ورزشهای غیر تماسی مثل گلف و دوچرخه سواری با افزایش احتمال ابتلا به درد کمر ارتباط دارند که احتمالاً علت آن اعمال نیروهای تکرار شونده به کمر در یک وضعیت خاص بصورت طولانی مدت می باشد.
آناتومی کاربردی
کمر از5 مهره شکل می گیرد که در حد فاصل بین مهره ها دیسک های کمری قرار دارند. در حد فاصل بین دیسک
و مهره کمری یک صفحه غضروفی به نام صفحه انتهایی مهره وجود دارد که از لحاظ آناتومیک آنرا جزئی از دیسک بحساب می آوریم. هر دیسک دو قسمت دارد یک قسمت مرکزی که به آن هسته می گوییم و یک قسمت محیطی که دور تا دور هسته را فرا می گیرد به نام حلقه فیبری در بالغین جوان هسته از یک ماده ژلاتینی و نرم که 90-70% آنرا آب تشکیل می دهد شکل می گیرد, با افزایش سن درصد آب هسته کاهش و میزان انعطاف پذیری و خاصیت ارتجاع پذیری آن ( که سبب ضربه گیر شدن دیسک می شود ) کاهش می یابد. هسته دیسک بر حسب نیروی وارد شده و جهت آن هم خاصیت جامدات را دارد و هم خاصیت مایعات و می تواند سبب پخش شدن متعادل نیروهای وارد به کمر و انتقال یکنواخت نیرو به اندام تحتانی شود. حلقه فیبری اطراف دیسک از 20-10 لایه هم مرکز شکل می گیرد که از جنس کلاژن بوده و هسته دیسک را از اطراف احاطه می کند و نیز اتصالاتی به مهره ها دارد.
بیومکانیک ورزشی
هر عاملی که سبب اعمال نیروی زیاد از حد یا غیر یکنواخت و متعادل روی کمر شود می تواند منجر به آسیب دیسک و بروز درد ناشی از آن گردد. اعمال فشار زیاد می تواند بدنبال اعمال حرکات تکراری و یکنواخت یا بدنبال فشار شدید ناگهانی غیر منتظره روی کمر ( مثل سقوط از ارتفاع یا افتادن بدنبال تکل رفتن در فوتبال ) یا ناشی از تحمل وزنی بیش از حد توان فرد ( وزنه برداری ) باشد. همواره آسیب های ورزشی کمر در افرادی که تناسب و آمادگی بدنی کمتری دارند بیشتر رخ می دهد. تمرین زیر نظر مربی, انجام صحیح تکنیکهای ورزشی و استفاده از محافظهای کمر ( کمربند ها ) می تواند در کاهش آسیب های کمر موثر باشند.
شرح حال
- شرح حال مبنی بر اینکه درد کمر با نشستن و خم شدن به جلو یا سرفه کردن تشدید می شود.
- امکان دارد درد تیر کشنده در امتداد عصب سیاتیک در ران یا ساق حس شود.
- درد با راه رفتن و ایستادن بهبود و با نشستن تشدید می گردد.
معاینه
معاینه فردی که با درد کمر مراجعه می کند متمرکز بر این است که درد ماهیت مکانیکی دارد ( با فعالیت بدتر و با استراحت بهتر ) یا منشأ نورولوژیک دارد ( عصبی ) یا ناشی از اختلالات دیسک است.
تصویربرداری
- MRI بهترین روش برای بررسی آسیب و فتق دیسک است. هر چند ارتباط بین یافته های MRI در مورد آسیب دیسک و میزان درد و یا حضور یا عدم کمر درد هنوز مسائلی است که حل نشده است.
- MRI تغییرات تخریبی دیسک مثل فیشرهای آنولار و کاهش سیگنال را که نمایانگر کاهش آب دیسک می باشد را بخوبی نشان می دهد اما این تغییرات برای آسیب دیدگی داخلی دیسک اختصاصی نیستند.
- دیسکوگرافی روش استاندارد برای شناسایی آسیب دیسک و تنها روش برای تشخیص دقیق این مطلب است که درد منشأ دیسک دارد یا خیر. البته این روش تهاجمی است و تفسیر آن نیاز به فرد خبره و در نظر گرفتن شرایط بیمار و از سویی انجام صحیح آن دارد.
درمان طبی
فاز حاد:
آسیب های حاد کمر را باید بصورت حمایتی درمان نمود. درمان حمایتی شامل فیزیوتراپی, استفاده از داروهای غیر استروئیدی ضد التهابی و ضد دردهاست.
تاکید بر روی فیزیوتراپی بخاطر اثر آن در کاهش اسپاسم عضلانی, بهبود حرکات ناحیه صدمه دیده و بهبود عملکرد فرد آسیب دیده است و از طریق برنامه تمرینی در خانه انجام می گیرد.
زمانی که اسپاسم عضلات کمر بر طرف شد ورزشکار باید به تقویت پایداری ناحیه کمر اقدام کند.
این امر با یک برنامه دقیق از حرکات کششی بر روی عضلات تنه و اندام تحتانی انجام می پذیرد.
فاز بهبودی :
در این فاز توانبخشی بر نقایص بیومکانیک عملکردی در آسیب های بافت نرم تمرکز دارد. تقویت قدرت عضلانی در این فاز با انجام حرکات ساده شروع و به انجام حرکات با الگوی ترکیبی بدل می گردد. در این فاز تقویت پایداری مهره های کمر با انجام انقباضات منظم در ناحیه تنه و سطح پشتی ران در یک وضعیت خنثی آغاز می شود. زمانی که در تمام طول دامنه حرکت مفاصل کمر دردی وجود نداشته باشد فرد می تواند با مرور تمرینهای خاص رشته ورزشی خود و انجام صحیح تکنیکها به ورزش باز گردد.
بازگشت به رقابت
بازگشت به تمرین یک امر وابسته به فرد است چرا که زمان خاصی برای بازگشت به تمرین برای یک آسیب خاص وجود ندارد. زمانی که برنامه بازتوانی کامل شد و فرد در تمام طول دامنه حرکتی درد نداشت می تواند به میادین رقابت باز گردد.
جلوگیری از صدمه دیدگی
با تمرین زیر نظر مربی, انجام درست تکنیکهای ورزشی, گرم کردن کافی قبل از انجام ورزش و استفاده از وسایل محافظتی مثل کمربند در وزنه برداری می توان از آسیبهای ورزشی کمر جلوگیری نمود
ووشو چیست؟

ووشو ورزش رزمی ملی چین است که مرکب از دو کلمه "وو"و "شو" به معنی هنر رزم می باشد.
ووشو wushu به هنرهاي رزمي کشور چين گفته مي‌شود که در آن انواع مختلف حرکات براي سلامتي جسم و روح و دفاع شخصي در نظر گرفته شده‌ است. در چين باستان از هنرهاي رزمي براي دفاع از سرزمين، خود يا خانواده و مقابله با دشمنان و راهزنان و ... استفاده مي ‌شد. ووشو نه تنها يک ورزش سنتي چين، بلکه عناصر فلسفي، اخلاقي، زيباشناسي، پزشکي و نظامي را نيز در بر دارد.
هدف فنون رزمي ووشو ناتوان کردن و زيان رساندن به دشمن است. از اين رو ووشو يکي از شيوه هاي تمريني مهم ارتش هاي چين باستان بوده و حتي امروزه نيز در تمرينات پليس و نيروهاي مسلح ارتش نيز مورد استفاده قرار مي گيرد.
ووشو به عنوان نوعي ورزش، تمام فنون رزمي خود را حفظ کرده، اما به دليل محدوديت هاي قوانين مسابقه، ورزش ووشو بر اصل زيان نرساندن به حريف متکي است. براي نمونه، در مسابقات ساندا محدوديت هايي براي حرکاتي که مي تواند به حريف آسيب برساند، ايجاد شده است. امروزه ووشو به صورت يک ورزش استاندارد جهاني به مردم جهان ارايه شده ‌است و فقط منحصر به کشور چين نيست و مردم کشورهاي مختلف براي بهره گيري از خواص طبي و شرکت در رقابت هاي قهرماني در اين رشته ورزشي تمرين مي‌کنند. هنر رزمي ووشو در مسابقات در دو بخش تالو و ساندا ارائه مي‌شود: زمينه تالو (اجراي فرم هاي سنتي چيني به صورت زيبا به همراه حرکات آکروباتيک) زمينه ساندا (مبارزه آزاد بر روي سکو با استفاده از دستان و پاها و زيرگيري) توسعه ووشو در سلسله هاي مينگ (1368-1644 ميلادي ) و چينگ (1636-1912ميلادي ) به اوج خود رسيد. در اين زمان، ووشو به شاخه هاي گوناگون مانند چان چوان، نان چوان و تاي چي تقسيم شد.
در زمان جمهوري چين (1912-1949م.) ووشو به نوعي ورزش تبديل شد و باشگاه هاي تخصصي بسياري در زمينه ورزش ووشو ايجاد شد. پس از مطرح شدن ووشو در بعد مسابقاتی، اولین انجمن رسمی آن در سال 1920 در کشور چین تاسیس شد و دست اندرکاران امور شدیداً به ترویج مسابقات در سطوح مختلف پرداخته و سرمایه های انسانی و مالی فراوان را در این راه به خدمت گرفتند که بر اثر همین کوشش ها از سال 1932 گردهمایی های ملی آغاز و در سال 1933 ووشو رسما به لیست مسابقات و بازیهای ملی وارد شد
اولین مسابقات ملی ووشو در سال 1935 برگزار شد و متعاقباً در سال1936 معرفی آن در سطح بین المللی، یک تیم 9 نفره از قهرمانان ووشو در جریان المپیک برلین حرکاتی را به نمایش گذاشته که بسیار مورد توجه و تشویق حضار قرار گرفت. آنگاه پس از چندین سال مطالعه، تحقیقات و پژوهش در سال 1958 بدلیل استقبال شدید مردم از مسابقات مقررات و قوانین کاملی توسط سازمان تربیت بدنی چین وضع شد که با تلاش دیگر اساتید و قهرمانان این رشته در سطوح جهانی با حضور 14 کشور در سال 1987 اولین مسابقه قهرمانی ووشو آسیا در ژاپن برگزار گردیده و نیز همان سال WFA یا فدراسیون ووشو آسیا تشکیل شد. در حال حاضر 38 کشور عضو این فدراسیون آسیایی می باشند. در همین حال در رقابتهای اروپا، آمریکا و فدراسیونهای مربوطه تشکیل و پس از کوشش های فراوان در سال 1990 ووشو به عنوان یکی از رشته های رسمی در بازیهای آسیایی وارد گردید. سپس با تشکیل فدراسیون بین الملی ووشوIWUF در سال1990 اولین دوره مسابقات ووشو قهرمانی جهان با حضور 36 کشور در سال 1991در چین برگزار و متعاقباً دومین دوره آن نیز در سال 1993 در کشور مالزی به انجام رسید و همچنین کشور آمریکا نیز بعنوان محل برگزاری سومین دوره مسابقات جهانی ووشو در سال 1995 برگزیده شد.
در ايران نیز همسان با دیگر ممالک چند سالی است به همت و پشتکار تنی چند از زحمتکشان و عاشقان این هنر شاهد توسعه و گسترش این هنر رزمی که به تعبیری می توان آن را گوهر تابناک هنرهای رزمی معرفی نمود، از سال 1368 رسما تحت پوشش فدراسیون های مختلف از جمله تکواندو، کاراته، دفتر جهاد تربیت بدنی و فدراسیون کونگ فو، ووشو رزم آوران شروع نمود و از اسفند 1382 ووشو فعالیت خود را در قالب فدراسیون مستقل ادامه می دهد و با 18 سبک در سی و یک استان فعال می باشد. با اینکه مدت زیادی از تاسیس فدراسیون ووشو نمی گذرد، روند رو به رشد این رشته کاملا مشهود است و از نظر فنی نیز هنرجویان وطن عزیزمان در سطح قابل تحسینی ارتقاء پیدا نموده اند که این موضوع مورد توجه صاحب نظران و کارشناسان فدراسیون بین المللی iwuf نیز قرار گرفته است. مضافا شرکت تعدادی از اساتید و قهرمانان عزیز ایرانی در تورنمنت های بین المللی و بالاخص مسابقات مختلف قهرمانی جهان و آسیا باعث کسب رتبه ها و امتیازات عالی گشت. سنگینی ترازوی افتخارات را افزون نمود که امید است روز به روز بر وسعت این آگاهی ها و افتخارات افزود شود. رشته ووشو دارای تشکیلات معتبر و منظم جهانی با علامت اختصاری IWUF می باشد که در کشور چین مستقر است. این فدراسیون دارای 149 عضو رسمی و فعال می باشد که در سال 1990 تاسیس شده است و عضویت ووشو جمهوری اسلامی ایران در سال 1991 به عنوان سی هفتمین عضو فدراسیون جهانی در نهاد مذکور پذیرفته شد. خوشبختانه استقبال ملل مختلف از این رشته زیبا در حد بسیار بالایی بوده، به طوری که گستره جغرافیایی آن که محدود به حوزه شرق آسیا بوده در حال حاضر به اقصی نقاط جهان گسترش یافته و در بخش های مختلف آن در هر دوره از مسابقات قدرت های جدیدی ظاهر می شوند که این امر نشان دهنده پیشرفت و بالندگی این رشته است. ووشو در سال 2004 توسط کمیته بین المللی المپیک به رسمیت شناخته شد و حرکت خود را جهت ورود به المپیک آغاز نموده است.
inShare
کشیدگی، رگ به رگ شدن و اسپاسم عضلات


کشیدگی، رگ به رگ شدن و اسپاسم عضلات
اسـپاسم (CRAMPS): اسپـاسـم و یــا گرفتگی عضلات
عـبـــارت است از " انقباضات غیر ارادی، ناگهانی، ممتد و
مـعــمولا دردناک عضلات." اسپاسم عضلانی ممکن است
از چند ثانیه تا یک ربع ساعت بطول انجامد. عارضه جـدی
نمی باشد و به جز در موارد خاص پس از مدت کـوتـــاهی
برطرف میگردد.

علل گرفتگی عضلات:

* کار کشیدن بیش از حد از عضلات .
* انجام دادن تمرینات بدنی شدید و خستگی عضلات.
* کم آبی بدن.
* قرار گرفتن عضلات در یک وضعیت ثابت به مدت طولانی.
* انجام ندادن حرکات کششی و گرم نکردن بدن پیش از اقدام به فعالیتهای بدنی.
* بهم خوردن تعادل مایعات، هورمونها و الکترولیتهای بدن.
* تهی شدن عضلات از عناصر منیزیم، کلسیم و پتاسیم که برای انقباض مناسب عضلات ضروری میباشند.
* مصرف برخی از داروها مانند مدر ها.
* مصرف مشروبات الکلی .
* نارسایی کلیه ها، کم کاری تیروئید، حاملگی و اختلالات عصبی.

درمان گرفتگی عضلات:

* انجام حرکات کششی عضلات در گیر.
* استفاده از کمپرس سرد و یا گرم .
* نو شیدن آب کافی.
* ماساژ دادن موضع.

پیشگیری از گرفتگی عضلات:

* زیاد از عضلات خود کار نکشید.
* پیش از فعالیت بدنی حتما ابتدا بدن خود را گرم کرده و حرکات کششی انجام دهید. * در طول روز آب کافی بیاشامید.

کشیدگی عضلات(STRAIN):به کشیدگی و در موارد شدید پارگی عضلات و یا تاندونها (تاندونها=زرد پی=وتر= بافت الیافی قطوری که استخوانها را به عضلات متصل میکنند) کشیدگی عضلات اطلاق میگردد. عضلاتی که بیشتر دچار کشیدگی میگردند عضلات ناحیه کمر، گردن، ران و ساق پا میباشند.

علل کشیدگی عضلات:
* استفاده بیش از حد و مکرر و طولانی مدت از عضلات و تاندونها.
* پیچ خوردگی ،کشیده شدن و انقباض ناگهانی و شدید عضلات.

رگ به رگ شدن(SPRAIN):به کشیدگی و در موارد شدید پارگی لیگامانها(لیگامانها= رباطها= بافتهایی که اتصال دهنده استخوانها به یکدیگر میباشند) اطلاق میگردد. وظیفه رباطها استوار سازی مفاصل و جلوگیری از حرکات بیش از حد آنها میباشد. این عارضه بیشتر در ناحیه قوزک پا، زانو، کتف و مچ دست روی میدهد.

علل رگ به رگ شدن:
* پیچ خوردگی، کشیده شدن ناگهانی رباطها و مفاصل.
* ضربه به بدن.
* درپی سقوط و زمین خوردن.

علایم و نشانه های کشیدگی و رگ به رگ شدن:
* درد-تورم-التهاب-کوفتگی-ناتوانی در حرکت دادن موضع-اسپاسم عضلانی-در موارد شدید خونریزی و کبودی شدید موضع.


درمان کشیدگی و رگ به رگ شدن:

1- مصرف مسکنهای درد مانند ایبوپروفن و استامینوفن.
2- بی حرکت نگاهداشتن موضع به منظور جلوگیری از آسیب بیشتر.
3- استفاده از کمپرس یخ در 72-48 اولیه-کمپرس باید در فواصل زمانی 3-2 ساعت به مدت 20-15 دقیقه روی موضع قرار داده شود.
4- بانداژ کردن موضع آسیب دیده از تورم بیشتر آن جلوگیری میکند در هنگام بانداژکردن مراقب باشید بیش از حد باند را محکم دور موضع نپیچید زیرا با این عمل از رسیدن خون به ناحیه مورد نظر جلوگیری میکنید.
5- بالا نگاه داشتن ناحیه آسیب دیده تورم آن را کاهش میدهد.
6- هیچگاه در 48 ساعت نخست کشیدگی و رگ به رگ شدن از کمپرس گرم استفاده نکنید. اما پس از گذشت 3-2 روز استفاده هر دو نوع کمپرس گرم و سرد کارساز میباشد.

اقدامات پیشگیرانه:

* هنگامی که خسته و یا دچار درد عضو میباشید از ورزش کردن و انجام فعالیت بدنی خودداری کنید.
* با پیروی از یک رژیم غذایی متعادل سلامتی خود را همواره حفظ کنید.
* وزن خود را کنترل کنید.
* پیش ازانجام هر گونه فعالیت بدنی ابتدا بدنتان را گرم کرده و حرکات کششی انجام دهید.
* کفشهای مناسب و کاملا اندازه به پا کنید.
* همواره عضلات خود را قوی ،نرم و انعصاف پذیر نگاه دارید.
* همواره شرایط فیزیکی مناسبی داشته باشید.
* از تجهیزات حفاظتی هنگام فعالیت بدنی استفاده کنید مانند ساق بند،مچ بند و غیره.

تفاوت کمپرس سرد و گرم:

کمپرس داغ سبب: رسیدن خون بیشتر به موضع آسیب دیده، کاهش اسپاسم و گرفتگی-کاهش التهاب

کمپرس یخ سبب: با بی حس ساختن موضع درد آن را کاهش میدهد-کاهش تورم و التهاب-کاهش خونریزی.


نحوه تهیه کمپرس یخ:

1- ابتدا خورده های یخ را دروی یک کیسه پلاستیکی ریخته سپس اندکی درون آن آب بریزید.سپس هوای داخل کیسه را خالی کرده و درآن را ببندید. سپس آن را میان یک حوله کوچک پیچیده و روی موضع قرار دهید هیچگاه یخ را مستقیما روی موضع آسیب دیده قرار ندهید.

2- راه دیگر تهیه آن این میباشد که یک حوله کوچک برداشته وآن ر با آب سرد مرطوب میکنید سپس آن را تا کرده و درون یک کیسه پلاستیگی قرار میدهید. سپس کیسه را به مدت 20 دقیقه درون فریزر قرار داده و پس از آن حوله را از کیسه بیرون آورده و روی موضع قرار دهید.


1 – توقف : اگر در حال ورزش کردن هستید و احساس می‌کنید که ماهیچه‌هایتان درد گرفته‌اند سعی نکنید آن را نادیده بگیرید. بایستید و ادامه ندهید. زیرا ممکن است به شدت آسیب ببینید.
2 – اگر احساس می‌کنید کار از کار گذشته و عضله شما به شدت گرفته است، عضله را بکشید و آن را محکم ماساژ دهید. اگر ماهیچه پشت پایتان گرفته است با یک دست آن را بکشید و با دست دیگر آن را ماساژ دهید حتما متوجه گرفتگی به شکل یک گره سفت شده زیر پوستتان می‌شوید آن را به سمت مخالف گرفتگی با دستانتان لمس کنید و بکشید.
3 – مراقب باشید : اگر دچار گرفتگی عضله شده بودید و اکنون حالتان بهتر است فراموش نکنید چه دردی را تحمل کرده‌اید و به سرعت سراغ ورزش سنگین نروید. آرام آرام از نو شروع کنید.
4 – اگر می‌دانید که هنگام ورزش از ماهیچه‌هایتان بیش از حد کار کشیده‌اید بلافاصله یک دوش آب سرد بگیرید.
5 – گرفتگی را گرمش نکنید. ممکن است گذاشتن حوله داغ روی منطقه عضله گرفته احساس خوبی داشته باشد اما مطمئن باشید که بدترین کاری است که می‌توانید در حق خود انجام دهید. گرما دردتان را در محل بیشتر می‌کند و اگر اصرار دارید که آن را گرم کنید بیش از 20 دقیقه این کار را ادامه ندهید.
6 – کار دیگری که می توانید بکنید شوک دادن به محل است. 4 دقیقه گرم کردن محل و 1 دقیقه گذاشتن یخ پس از 4 روز جواب می‌دهد آن گاه می‌توانید دوش آب گرم بگیرید.
7 – خوردن مسکن‌هایی همچون ایبوپروفن می تواند به دردتان کمک کند و آن را کمی تسکین ببخشد.
8 – از کرم های گرم یا سرد کننده استفاده نکنید. آنچه که در داروخانه‌ها به عنوان کرم‌های ورزشی برای گرفتگی عضلات فروخته می شود به جز آنکه روی سطح پوستتان اثر بگذارد هیچ کاری برای عضله شما نمی‌کند و در ضمن ممکن است پوست شما به آنها حساسیت داشته باشد.
9 – حرکت کنید. وقتی عضله شما گرفته است سختترین کار برایتان تکان خوردن است اما بدانید که بسیار برایتان مفید است پس بلند شوید و به آرامی برای 20 دقیقه راه بروید.
10 – شنا کنید. یکی از راههای بسیار مفید شنا کردن است. آب سرد به عضله شما کمک بسیاری می‌کند و حرکت عضله در آب بسیار مفید است.
11 – معمولا پس از یک ورزش سنگین شما در ابتدا درد زیادی احساس
نمی‌کنید و پس از دو روز دردتان بیشتر می‌شود. نترسید اوضاع عادی است.
12 – ماساژ دهید. معمولا ماساژ دادن عضلات گرفته به شما کمک خواهد کرد.
13 – اگر هوا سرد است حتما عضله گرفته را خوب بپوشانید.
14 – یکی از راههایی که معمولا به ورزشکاران توصیه می‌شود آن است که قبل از ورزش کردن نقاطی را که می‌دانند ممکن است دچار گرفتگی شود را بپوشانند. پوشیدن پوشاکی از نوع استرچ چسبان کمک زیادی می کند.
15 – حد خود را بدانید. شما خود بهتر می دانید که چه مقدار ورزش شما را از پا در خواهد آورد و درد برایتان ارمغان می‌آورد پس بدانید که چقدر فشار برای بدنتان کافی است.
16 – کلسیم کافی به بدنتان برسانید که گاهی اوقات گرفتگی‌ های زیاد به خاطر کمبود کلسیم است.
17 – در طول روز یک یا دو موز بخورید زیرا پتاسیم موجود در آن می تواند از گرفتگی‌ها جلوگیری کند.
18 – نوشیدن شیر و آب به مقدار زیاد در طول روز را فراموش نکنید.

 


دیدگاه شما

فیلدهای ضروری با علامت

    سوال خود را از ما بپرسید
    دکتر علیرضا شیخی
    شماره تماس