همه چیز در مورد تنگی کانال نخاعی
تنگی کانال نخاعی
ستون فقرات انسان از یک سری استخوانهای متصل به هم (یا "مهره ها") و دیسک های جذب شوک تشکیل شده است. ستون فقرات از نخاع، قسمت مهمی از سیستم عصبی مرکزی که مغز را به بدن متصل می کند ، محافظت می کند. نخاع در کانالی که توسط مهره های فرد تشکیل شده قرار دارد.
در بیشتر افراد ، تنگی به دلیل تغییرات ناشی از آرتروز است. ممکن است کانال ستون فقرات باریک شود. فضاهای باز بین مهره ها ممکن است شروع به کوچکتر شدن کند. سفتی می تواند به نخاع یا اعصاب اطراف آن فشار وارد کند و باعث درد ، سوزن سوزن شدن یا بی حسی در پاها ، بازوها یا تنه فرد شود.
هیچ درمان قطعی برای این مشکل وجود ندارد ، اما انواع درمان ها و روش های غیر جراحی وجود دارد تا درد را در نطفه خفه کند. بیشتر افراد مبتلا به تنگی کانل نخاع زندگی عادی دارند.
علل تنگی کانال نخاع
دلیل اصلی تنگی نخاع آرتروز یا ورم مفاصل است ، بیماری ای که بر اثر شکستگی غضروف ها- ماده پوششی بین استخوانهای فرد – و رشد بافت استخوانی ایجاد می شود.
آرتروز یا استئوآرتریت می تواند منجر به تغییر دیسک ، ضخیم شدن رباط های ستون فقرات و چرخش استخوان منجر شود. این موضوع می تواند به نخاع و اعصاب ستون فقرات شما فشار وارد کند.
دلایل دیگر عبارتند از:
- فتق دیسک. اگر لایه های پوششی ترک بخورند ، مواد آن می تواند خارج شود و روی نخاع یا اعصاب فرد فشار وارد کنند.
- صدمات. تصادف ممکن است قسمتی از ستون فقرات شما را دچار شکستگی یا تورم کند.
- تومور. اگر رشد توده سرطانی به میزان باشد که به نخاع برسد ، ممکن است دچار تنگی کانال نخاع شوید.
- بیماری پاژه. در این بیماری استخوانهای فرد به طور غیر طبیعی بزرگ و شکننده می شوند. در نتیجه آن باریک شدن کانال نخاعی و مشکلات عصبی رخ می دهد.
برخی از افراد به صورت مادرزادی مبتلا به تنگی نخاع یا بیماری هایی که منجر به آن می شوند هستند. در آنها معمولاً این بیماری باعث بروز مشکلاتی در سنین 30 تا 50 سالگی می شود.
علائم تنگی کانال نخاع
تنگی کانال نخاع معمولاً روی گردن یا کمر فرد تأثیر می گذارد. همه افراد دارای علائم نیستند اما در صورت بروز آن تقریبا یکسان هستند: سفتی ، بی حسی و درد کمر.
علائم خاص تر شامل موارد زیر است:
- سیاتیک. به دردی گفته می شود که در قسمت تحتانی کمر ی یا باسن ایجاد می شود و در پا انتشار می یابد و با سوزن سوزن شدن پا و ضعف پا همراه است.
- افتادن پا. ضعف دردناک پاها که ممکن است باعث شود فرد پای خود را روی زمین به شدت ضربه بزنید.
- مشکل در ایستادن و راه رفتن. هنگامی که شما به حالت ایستاده هستید ، مهره ها فشرده شده و باعث درد می شود.
- از دست دادن کنترل مثانه یا روده. در موارد شدید ، اعصاب مثانه یا روده را تضعیف می کند.
اگر علائم دارید ، ممکن است نیاز باشد با پزشک در مورد آنها صحبت کنید. اگر دچار از بین رفتن کنترل مثانه یا روده هستید ، بلافاصله با پزشک تماس بگیرید.
تشخیص و معاینه
وقتی به پزشک مراجعه می کنید ، به احتمال زیاد وی در مورد تاریخچه پزشکی از شما سؤال می کند. پس از آن ممکن است حداقل یکی از آزمایش های زیر را تجویز کند تا بفهمد به این بیماری دچار هستید یا خیر:
- تصویربردرای با اشعه ایکس. این تست می تواند چگونهگی تغییرات در شکل مهره های فرد را نشان دهد.
- تصویربرداری مغناطیسی (MRI). با استفاده از امواج رادیویی، MRI تصویری 3 بعدی از ستون فقرات فرد ایجاد می کند. این تست می تواند تومورها ، توده ها و حتی آسیب به دیسک ها و رباط ها را نشان دهد.
- توموگرافی کامپیوتری یا سی تی اسکن. این روش برای ایجاد یک تصویر 3 بعدی از اشعه X استفاده می کند. با کمک رنگی که به بدن فرد تزریق می شود ، می تواند آسیب به بافت نرم و همچنین مشکلات در استخوان های فرد را نمایش دهد.
درمان تنگل کانال نخاعی
پزشک معالج ممکن است درمان را با روش های غیر جراحی شروع کند که شامل موارد زیر است:
- دارو درمانی: داروهای شایع ضد درد مانند آسپرین ، استامینوفن (تایلنول) ، ایبوپروفن و ناپروکسن می توانند تسکین کوتاه مدت ایجاد کنند. همه در دوزهای کم و بدون نسخه در دسترس هستند. داروهای دیگر ، از جمله شل کننده های عضلانی و داروهای ضد تشنج ، جنبه های دیگر تنگی نخاع مانند اسپاسم عضلانی و آسیب دیدگی اعصاب را درمان می کنند.
- تزریق کورتون: پزشک ممکن است استروئیدی مانند پردنیزون را به پشت یا گردن فرد تزریق کند. استروئیدها باعث می شوند که التهاب کاهش یابد. با این حال ، به دلیل عوارض جانبی ، از آنها کم تر استفاده می شود.
- بیهوشی: با استفاده دقیق ، تزریق "بلوک عصبی" می تواند درد را برای مدتی متوقف کند.
- ورزش: می توانید انعطاف پذیری ، قدرت و تعادل خود را با فعالیت منظم بهبود بخشید. پزشک ممکن است فیزیوتراپی را برای کمک به فرد توصیه کند.
- دستگاههای کمکی: ممکن است از پشت بند ، کمر بند یا واکر استفاده شود تا به فرد در حرکت کمک کند.
عمل جراحی
برخی از افراد به موارد شدید مبتلا هستند. آنها در پیاده روی دچار مشکل هستند یا در کنترل مثانه و روده خود چالش دارند. پزشکان ممکن است انجام عمل جراحی را برای این افراد توصیه کنند. روش هایی مانند لامینکتومی و لامینوپلاستی فضایی بین استخوان ها ایجاد می کند تا التهاب کاهش یابد.
جراحی خطرات خاص خود را دارد. قبل از انجام این کار باید با پزشک خود درمورد میزان اثر بخشی، مدت زمان بهبودی و موارد دیگر صحبت کنید.
بسیاری از بیماران همچنین روشهای درمانی غیرمستقی ، از جمله درمان کایروپراکتیک و طب سوزنی را امتحان می کنند.
چه کارهایی می توان در خانه انجام داد ؟
برخی از کارهایی که می توانید برای کاهش علائم تنگی کانال نخاعی انجام دهید عبارتند از:
- ورزش و فعالیت جسمی. به اعتدال فکر کنید - نه 100 دراز نشست. فقط هر روز 30 دقیقه پیاده روی کنید. در مورد هرگونه برنامه جدید ورزشی با پزشک خود صحبت کنید.
- از گرما و سرما درمانی استفاده کنید. گرما عضلات را شل می کند. سرما به بهبود التهاب کمک می کند. از یک یا هر دو روی گردن یا کمر خود استفاده کنید. دوش آب گرم نیز مناسب است.
- حالت صحیح نشستن و ایستادن را تمرین کنید. راست بایستید ، روی صندلی مناسب بنشینید و روی یک تشک محکم بخوابید و هنگامی که اجسام سنگین بلند می کنید ، زانوی خود را خم کنید و نه کمر خود را.
- وزن خود را کاهش دهید. اضافه وزن فشار بیشتری بر روی کمر فرد ایجاد می کند.