عفونت دیسک بین مهره ای: دیسکیت و نحوه تاثیر آن در کودکان

چه عواملی باعث ایجاد دیسکیت در کودکان می شوند؟

دو علت شناخته شده دیسکیت وجود دارد:

• یک عمل جراحی یا تشخیصی (ممکن است یک سوزن یا وسیله دیگری عفونت را منتقل کند).
• دیسکیت خودبخود ، عفونی است که از یک ارگانیسم باکتریایی یا ویروسی ایجاد می شود که با خون از ناحیه دیگری از بدن به دیسک حرکت می کند.

وقتی عفونت از جای دیگری شروع می شود و از طریق جریان خون به دیسک منتقل می شود ، به آن باکتری گذرا گفته می شود. عفونت گوش و عفونت های پوستی دو نمونه از عفونت هایی هستند که می توانند منجر به باکتری گذرا و احتمالاً دیسکیت شوند.

پس از آلوده شدن دیسک ، کار بدن برای مبارزه با عفونت دشوار است. دیسک بزرگترین عضو بدن است که خونرسانی مختص خود را ندارد (آواسکولار). به همین دلیل است که دیسک ها باید از طریق پخش شدن لایه های مهره ها ، مواد مغذی و خون مورد نیاز خود را (از جمله گلبول های سفید برای مبارزه با عفونت) دریافت کنند. دیسک ها در اصل از بخش ثالث برای مقابله با عفونت استفاده می کنند,علیرغم اینکه خود توانایی این کار را دارند اما باید زحمت بیشتری برای جلوگیری از عفونت صرف کنند.

 

علائم دیسکیت در کودکان

شایع ترین علامت دیسکیت ، کمردرد شدید است. با این وجود ، تشخیص دیسکیت دشوار است زیرا درد کمر ممکن است به یک ناحیه ستون فقرات محدود نباشد (مثلاً کمر ، گردن). این فقط نوع درد کمر عمومی است(یا همانطور که پزشکان می گویند ، "غیر اختصاصی").

نشانه احتمالی دیسکیت در کودکان هنگامی است که کودک از راه رفتن یا ایستادن امتناع ورزد. این عفونت می تواند راه رفتن یا ایستادن را بسیار دردناک کند ، بنابراین برخی از کودکان به سادگی از انجام این حرکات خودداری می کنند.

برخی از کودکان حالت خود را اصلاح می کنند تا از مشکلات دردناک جلوگیری کنند. به عنوان مثال ، کودکانی که هنوز نمی توانند صحبت کنند ممکن است به نظر نرسد که درد دارند، اما احتمالا از خم شدن به جلو امتناع می کنند.

اگرچه دیسکیت یک عفونت است ، لزوماً به این معنا نیست که کودک تب خواهد داشت. تب تنها یک نشانه احتمالی است.

 

تشخیص دیسکیت در کودکان

تشخیص دیسکیت دشوار است. حتی آزمایش خون – که عموماً نشانگر خوبی برای عفونت است - همیشه مفید نیست. با این حال، کودک مبتلا به دیسكیت ممکن است تعداد گلبولهای سفید خون بالاتری داشته باشد و احتمالاً سرعت رسوب گلبول قرمز بیشتر باشد. سرعت رسوب گلبول قرمز یک آزمایش خاص است که بررسی می کند چقدر سریع گلبول های قرمز به انتهای یک لوله سقوط می کند. هرچه سریعتر سقوط کنند احتمال بروز التهاب در جایی از بدن بیشتر است.

تصویربرداری MRI ابزاری تصویربرداری حساس و قدرتمند است. تصاویر MRI بافتهای نرم و سخت ستون فقرات را به تصویر می کشد و تصاویر آناتومی ستون فقرات کودک را با جزئیات کامل نشان می دهد. عفونت نمونه ای از رشد بافت نرم است. در بعضی موارد ، رادیولوژی ساده از بین رفتن ارتفاع طبیعی دیسک و اندازه دیسک را نشان می دهد و ممکن است منعکس کننده فرسایش لایه های مهره ها باشد - یکی دیگر از علائم بالقوه دیسکیت.

 

درمان دیسکیت در کودکان

بدن برای درمان دیسکیت داروی مخصوص خود را دارد که به آم autofusion می گویند. با گذشت زمان ، التهاب دیسک می تواند باعث شود بدن مواد شیمیایی پ آزاد کند که در واقع به بافتهای نرم اطراف آسیب می رساند. سپس بافت آسیب دیده با بافت اسکار جایگزین می شود که این اقدام بدن برای بهبود و محافظت از خود است. سپس آن بافت اسکار می تواند استخوانها را به هم چسبانده و آن ها را فیوز کند.

autofusion در اصل با بیحرکت کردن دیسک بین مهره ای که باعث درد می شود ، دیسکیت را درمان می کند. به عبارت دیگر، رشد استخوان جدید حرکت در قسمت دردناک نخاع را برطرف می کند و ممکن است باعث کاهش درد شود.

از نظر معالجه پزشکی - نه فقط درمان توسط خود بدن - درمان توصیه شده برای كودك مبتلا به دیسكیت ، استفاده از کمربند نخاعی است (که كاری آسان برای بچه ها نیست). این بند منطقه را بی حرکت می کند و در واقع به فیوز مهره ها در موقعیت خوبی کمک می کند - موقعیتی که باعث درد نخواهد شد. مهره ها هنوز هم بدون کمک یک قالب فیوز می شوند ، اما استخوان ها ممکن است خارج از تراز شوند و این باعث درد بیشتر می شود.

ممکن است برخی از بیماران - خصوصاً کسانی که تعداد گلبولهای سفید خون زیاد دارند - به یک درمان آنتی بیوتیکی نیاز داشته باشند که معمولاً به صورت داخل وریدی (IV) تجویز می شود. به طور کلی آنتی بیوتیک استافیلوکوکوس اورئوس را هدف قرار می دهد زیرا این شایع ترین نوع عفونت است که در کودکان مبتلا به دیسکیت مشاهده می شود.

خوشبختانه ، با استراحت و آنتی بیوتیک ، کودکان می توانند به طور کامل از دیسکیت بهبود یابند و به فعالیت های خود بازگردند.